Romanya'dan yeni döndüm, burada ülkenin sert, tam anlamıyla çalıştığı ARO 24 Serisine aşık oldum. Dacia 1300 serisinin yanı sıra bir grup Rus sedanı için de derin duygular geliştirdim. İşte kalbimi çalan makineler.
Hemen konuya değineceğim ve size Romanya'da gördüğüm en büyük aracın ARO 24 Serisi - temelde Romanya'nın Land Rover Defender versiyonu olduğunu söyleyeceğim. Sadece şu yükseltilmiş başlığa ve ön klipsdeki keskin çizgilere bakın; Büyük boy lastikler, hafif çubuklar, devasa rozetler ve parlak çeki kancaları olmadan bu kadar sağlam görünen çok az araç var. ARO, denemeden bile bir baş belası.
Gördüğüm ARO'ların çoğu, çoğunlukla ülkenin kırsal kesimlerinde ciddi yükleri taşımak için kullanılan 320 düz yataklı kamyonetti. 1972'den beri var olan ve 2006'ya kadar devam eden 24 Serisi platform üzerine inşa edilen 320'ler, temellere bir bakışta yenilmek için yapıldı ve bunu fazlasıyla açıklığa kavuşturuyor.
Bunlar, kutulu merdiven çerçevelerinin üzerine inşa edildi ve bu çerçeveyi sağlam bir arka akstan (isteğe bağlı bir kilitleme farkına sahip olan) asmak için arka yaprak yaylar kullandı. Gördüklerimdeki güç aktarma organları, dört vitesli kılavuzlarla eşleştirilmiş 2,5 litrelik sıralı dört motor veya beş hıza eşleştirilmiş 3,1 litrelik dizeller olma eğilimindeydi. Her iki durumda da, güç ya arka tekerleklere ya da düşük menzilli bir dökme alüminyum transfer kutusu aracılığıyla dördüne de gönderildi.
Önde, üst ve alt kontrol kollarına sahip bağımsız bir süspansiyon düzeneği bulunur; bunlardan ilki, bir helezon yaylı levrek ve bir amortisör için bir öncelik taşır.
Bir pitman kolunun diğerini merkez bağlantı yoluyla ittiği ikili bir pitman kolu kurulumuna benzeyen bir şeyi kullandığı için direksiyon kurulumu oldukça tuhaf görünüyor. Bağımsız süspansiyonlu ve pitman kollu direksiyona sahip eski Amerikan pikaplarında bulacağınız direksiyon sistemine benzer şekilde, kurulum ARO'ya merkezde oldukça yerden yükseklik sağlar.
Aynı şey, dökme alüminyumdan yapılmış gibi görünen ve altındaki her türlü araziye çok fazla maruz kalan ön diferansiyel için söylenemez. Belki de yukarıdaki resimdeki bu yüzden çok kötü sızdırıyordu (yine de bu ARO 24 Serisi kamyonların çoğunun ön tarafta koruma plakaları olduğunu belirtmekte fayda var).
Bu alçak diferansiyelden çıkan yarım miller, savunmasız CV aksları yerine etli u-mafsallar kullanıyor ve ön taraftaki manuel kilitleme göbekleri, ARO'nun eski usul, sert ve yuvarlanma temasına katkıda bulunuyor. Bu kamyonların Romanya'nın her yerinde uzak bölgelerde çok çalıştığını gördüm; hepsi iyice dövülmüş görünüyordu ve onlara karakter kazandıran da buydu. Birini çok istiyorum.
Romanya ARO 240-Serisi kalbimi ele geçirdi, ancak çok geride olmayan Dacia 1310 - ön cam ile kaput arasında ve arka cam ile bagaj kapağı arasında müthiş geniş açılara sahip klasik bir sedan. Şu şeye bir bak:
Her yerdeydiler:
Ayrıca her yerde Dacia 1410 vagonları ve sedanlar vardı:
Ön tarafa bir bakış:
Beni şaşırtan şey, ARO kadar sert görünmese de, 1300-serisi Dacia’ların aslında sağlam küçük sedanlar olmasıydı. Yatakların ağzına kadar yüklendiği, her yerde görünür başlık çıkıntıları olan kamyonet versiyonlarını gördüm. Bir resmi yakalayamadım ama şöyle görünüyorlar:
Ayrıca bu darphane Moskvich 412 gibi bazı harika Rus arabaları da gördüm:
Sana arka ucu göstermeliyim. Bu makaleden çıkarılamayacak kadar güzel:
Romanya'da sık sık gördüğüm bir başka Rus arabası, temelde orijinal Fiat 124'ün Sovyet uyarlaması olan Lada Nova'ydı.
Yeni otomobiller gittikçe, her yerde Dacia Logan'lar vardı. Polis arabaları bile Logan'dı. İşte çarpık biçimde bir tane:
Mmm:
Ayrıca Romanya'da Daewoo Matizes'e karşı garip bir aşk var gibi görünüyor. Bunu açıklayamam (ve dürüst olmak gerekirse, küçük arabaların hayranıyım), ama onlar her yerdeler:
Sadece üç günlüğüne Romanya'daydım ve zamanımın çoğunu Cluj'da ve Sibiu yakınlarındaki dağlarda geçirdim, ancak o birkaç gün içinde daha fazla ARO, Dacia 1300s, Dacia 1400s, Dacia Logans, Ladas, Moskviches ve Daewoo, hayatımda hiç görmediğim kadar matizes. Ve bu iyi bir şey çünkü o arabaların her birini kazıyorum.
